In de vroege winterse ochtendkou,

krab ik aan mijn bevroren voorruit, wit en grauw.

Want als je autoruiten bedekt zijn met ijs,

moet je krabben, krabben krabben, het is een winterse prijs.

Met je kouwe klauwen op het ondoorzichtige, ijzige glas,

In weer en wind, lekker warm geborgen in je dikke winterjas.

is iedere krab, kras, krab een kleine overwinning,

tóch een moment van rust… een moment van bezinning.

De ijsbloemen geven zich uiteindelijk gewonnen.

Terwijl ik krab en om me heen kijk, is de dag alweer begonnen.

Yes! De autoruiten zijn weer helder en klaar voor de rit,

Maar wat heb ik toch ontiegelijk kouwe klauwen, shit, shit, shit!.

©gertdegoede